يکي از سنّت هايي گه گذشتگان ما در عزاداري امام حسين عليه السلام به آن توجّه ميکردند و متأسفانه در اين زمان کمرنگ شده اين است که، آنها با فرا رسيدن ماه محرم علا وه بر عزاداري در دهه ي اوّل محرم بعد از آن دوباره چند دهه عزاداري ميکردند، تا اربعين آن امام همام.
شايد بپرسيد چرا؟
چون عزاداري اصلي از روز عاشورا به بعد، تازه شروع ميشود!
مصيبت اصلي، بعد از شهادت امام حسين و يارانش، آتش زدن خيمه ها و حمله به زنان و کودکان است!
و بعد از آن اسير کردن اهل بيت امام حسين و جسارت به آنها، شهر به شهر گرداندن اسيران با پذيرايي سنگ ، همراه با سرهاي مبارک به نيزه رفته!
شهادت برخي از خانواده سيد الشهدا از جمله حضرت رقيه سلام الله عليها!
و زخم زبان هايي که آنقدر سخت و تلخ بود،امام سجاد عليه السلام سه بارفرمودند: امان از شام !
اوج مصيب اينجاست که تمام اين سختي ها را بايد حضرت زينب سلام الله عليها ببيند وهيچ نگويد!
امان از دل زينب...
اگر احساس وظيفه کرديد اين مطلب را به ديگران بگوييد.
