مرا

     تو

بی سببی

            نیستی .

به راستی

صلت کدام قصیده ای

                           ای غزل؟

ستاره باران جواب کدام سلامی

                                        به آفتاب

از دریچه ی تاریک؟

کلام از نگاه تو شکل می بندد .

خوشا نظر بازیا که تو آغاز میکنی !

پس پشت مردمکانت

فریاد کدام زندانی ست

                            که آزادی را

به لبان برآماسیده

                        گل سرخی پرتاب میکند؟ 

ورنه

      این ستاره بازی

حاشا

       چیزی بدهکار آفتاب نیست .

نگاه از صدای تو ایمن می شود .

چه مومنانه نام مرا آواز می کنی !

ودلت

کبوتر آشتی ست ،

در خون تپیده

به بام تلخ .

با این همه

چه بالا

چه بلند

پرواز میکنی !

 نوشته شده توسط بهرام در چهارشنبه 91/3/31 و ساعت 5:25 عصر | نظرات دیگران()